Bırak döken kıranı Şiiri - Murat Ülkü

Sebepsiz fırtınanın savurduğu yerden,
Yaralı garip ruhların suskun izlerinden,
Kıran vicdansız ellerin izi kalsa da derinden,
Sen, topla dağılanı, tek tek her bir zerreden.

Haksız yere yüklenen her kederi at,
Gönül bahçene sevgi tohumları kat.
Kendi ışığını yak, bırak parlasın hayat,
Kim yıktıysa, enkazını kendine toplat.

Yüz çevir tüm zehirli sözlere,
Bakma hırçın, kin dolu gözlere.
Yürü sen, iyiliğin değsin özlere,
Sensin merhem hüzünlenen yüzlere.

Gözyaşı dökenin değil, kahkahayı ekenin izindeyiz,
Yıkılan duvarların değil, yeni yapıların peşindeyiz.
Karanlığa batan her an değil, şafağın müjdesindeyiz,
Bırak döken kıranı, biz onaranın nefesindeyiz.