Bırak Artık Dokunma Şiiri - Niyazi Tuncer

Bırak artık dokunma
İsyan etme boş yere
Ektiğin bahçelerin toprağında ot bitsin
Dönüp bakma ardına unut boş ver her şeyi
Sana mı düşer derdi sana mı düşer gamı
İşte sabah oluyor bırak artık figanı
Ona ait ne varsa bir çırpıda at gitsin
Üç kuruşluk dünyanın
Anasını sat gitsin

Yelkenleri yırtılmış gemilere binde git
Ay ışığın olmasın dalgalı denizlerde
Savrularak öylece
Sanki koca ummanda aynı ceviz kabuğu
Bir o yana devrilsin bir bu yana devrilsin
Seninle gelmiyorsa taşıdığın bunca yük
Hiç direnme tayfuna
Bin sırtına yat gitsin
Limansız denizlerde
Deryalar da bat gitsin

İşin içinde varsa ihanet
Yüz üstü sürünme kalk
Nedir sende ki bu hal nedir sende ki bu dert
Çalınır mı sanırsın sana ait o şarkı
Avucunda ne varsa dökülür sere serpe
Notaları kırılır dudağında öksüzce
Talan olur öylece sana ait ne varsa
Kendini kaybetmişsen hiç kimseyi suçlama
Bırak böyle başlayan bırak seninle bitsin
Seni senden çalanın
Feleğine çat gitsin

Bu şehrin mazgallarında artık irin akıyor
Ölü yiyen yaratıklar kol geziyor sokaklarda
Her köşesinde işgal her taşı ayrı iğfal
Ve cinayet sonrası atılan kahkahalar
Sen neyi arıyorsun
Lambaları kırılmış bu uğursuz şehirde
Hala mazi diyorsun ve hala taşıyorsun
Bırak artık umudu
Bir yerlere at gitsin
Sök kalbinden sevdayı
Rüzgârlara kat gitsin

Sök kalbinden sevdayı
Şu deryada bat gitsin
Seni senden çalanın feleğine çat gitsin

Kurtbey / istanbul