Bir Zatı Göreceksin Son Tahtında

Savrulurken dalında bitmeyecek mi yaşam?
Bir günün olacak ki, o gündür gerçek anlam.
Bir zatı göreceksin son tahtına uzanmış
Pişmanlıklar içinde, diyeceksin: yalanmış.
Bir serabın içinde boğulmuş hayallerin,
Son bir yakarış için kalkmaz artık ellerin!
Hani dost bildiklerin? İzliyorlar uzaktan,
Ne çabuk geldi yaşam buraya kundaktan!
Ne çoktu hayallerin yarın içindi kaygın,
Şimdi cepsiz bir gömlek içinde nerde saygın?
Çırpınıyordun işte kısacık ömr-i tavil
Ve saltanatın bitti avlanmışın bak gafil.
Vakit varken kaçmadın keyif veren haramdan,
Can dostun kurtarır mı bugün seni melamdan?
Hani nerde sevdiğin ölürdü senin için,
Yalnızsın bu kayıkta ve ürperiyor için.
Bugün son kez omuzda bir kez şahlanacaksın,
Kalu beladaki sözün için ağlayacaksın!
Yaşam film sanıyordun fragman çıktı meğer,
Başın kalkmaz değil mi dönecek olsan eğer!
Böyle olmamalıydı sen tövbe edecektin,
Hazırlanıp da güya sen öyle gidecektin.
Bugünü hiç düşünmek istemedin aslında,
Aklına getirmedin tatlı dünya faslında!
Duyulmuyor bak sesin sevdiklerin orada,
Boşa çırpınıyorsun dört kollu kayıkta…
Oysa çok gördün giden, başına gelmese de;
Bitecektir yasları şimdilik gülmese de.
Gitmeyecekmiş gibi sevdin; mal, mülk insanı.
Nasıl da unuttun sen yaşarken yaratanı!
İstediğin çiçekler üstünde açacaklar,
Dilde mübrem olanlar, dua edip kaçacaklar.
Bambaşka hayalinden gerçeğin şu makesi,
Sorulacak nerede tükettiğin nefesi!
Kabarıktı senin cebin ne büyüktü şöhretin,
Aldatmayı severdi o tatlı muhabbetin.
Şimdi sen susacaksın bedenin konuşacak,
Ettiğin zulümlerden intikamı alacak.
Hiçbir kaçış yolu yok işte budur artık mülk,
Sen bir de gider ayak insanlara oldun yük!
Unuttun bak verdiğin sözü daha doğmadan,
Sulanmayacak mezarın da yağmur yağmadan!
Bu yalnızlık bambaşka olmayacak kurtuluş;
Faydasız dünyada kazandığın üç beş kuruş.
Zamanıdır gerçekle yüzleşmek mukadder,
Her yeni doğum gibi her ölüm de mukadder.
Tüm duraklar son buldu karşında son istasyon,
Yolların en sonunda tek kişilik bir vagon..!