köşesi kopmuş bir zarfı açarken çoğalan hüznün dökülmesi gibi
dağılıyorsun avuçlarıma
saf, pelteleşen dilin tükendiği ân koparılan yüz gibi
yansıyorsun bedendeki canıma
beyaz bir sahifeye harfleri dağıtan acınaklı çığlık gibi
koparılıp siniyorsun damarlarıma
gökyüzünden devrilerek yığılan ayak izleri gibi
takılıyorsun çatırdayan alnıma
ne çok daha da yıpranıyorsun sonu gelen bahar gibi
teslim oluyorsun sağanak yağışlarıma
damla damla savrulurken geç kalmış rüzgar gibi
asılıyorsun ucu yanmış yakama...
Kayıt Tarihi : 26.10.2008 16:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!