Annesi yaşadıkça çocuk kalırmış insan,
Ben altı yaşında büyüktüm.
İki odalı dünyamda,
Harlı sobanın yanında üşürdüm.
Üstüme yıldızlardan yorgan serilirdi.
Anneme sarılır gibi uyurdum.
Ninem çorap örerdi; satması bana düşerdi.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Hakikaten çok güzel bir şiir okudum kutlarım yüreğinize kaleminize sağlık saygı ve selamlar efendim esen kalın
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta