Bir zamanlar...
İncir ağacından bile, AŞK düşerdi toprağa.
Düşmezdi Canlar, gül yaprağından kırmızı kırmızı.
keşke yalnız gülün dikenleri batsaydı yüreğime, bu hayatta acı acı...
olmasaydı beni kül eden güllerin kokusu, rengi.
Düşmezdim böyle pervane gibi gülün ateşine.
Can vermezdim kelebekler gibi güller dibinde...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var