Bir Zaman Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

Buğdaylar yeşerip başak verince
Ferik pişirir yerdik bir zaman
Menekşeler çayırda al al olunca
Koşuşup toplardık bir zaman

Gelirdi tandırda balık kokusu
Komşunun komşuya açıktı kapısı
Van’dan çıktıkmı haç gedikte yokuşu
Görünürdü Van gölü zümrüt bir zaman

Körpeydi kuzular meleşir gelirdi
Sanırsın sesini cennetten alırdı
Kaval sesi sevdaya karışır gelirdi
Aşkta lezzet vardı bir zaman

Kızlar yün eğirir gelinler örerler
Anneler tandırlıkta has unu eler
Nasıl desem çok güzeldi o seneler
Çulsuzduk ama gülerdik bir zaman

Kıble bulağında içerdik şifa suları
Riyasız içtendi tüm dostlukları
Çimende oynaşan köy çocukları
Sevinçten sarhoştu mutlu bir zaman

Kedere kıvanca beraber koşardık
Bayramlarda şeker toplar coşardık
Dosttuk sularında akar taşardık
Aktık nehirlerden gittik bir zaman

Devirler dolaşır dönermiş meğer
Dünün çocuklarıda yaşlanırmış meğer
Eskilerde yaşamak ne ballıymış meğer
Ararız tadını geçti o zaman

Ağaçlar kurudu yapraklar soldu
Fakirlik bizlere mevladan kaldı
Tünedi baykuşlar ocaklar söndü
Çektik felekten üzüldük o zaman

Nazar değdi göçtü dostlar buradan
Ayrı düştük o eski güzel insanlardan
Mevlam kurtarmazsa eğer bu dardan
Gönül evi virane yıkılır bir zaman

Ömür çok kısa geçermiş meğer
Cemaatin çok olur ölürsen eğer
Bir gün yolun Özalp’a düşürse eğer
Anlarsın şu dünya yalanmış o zaman

Kadri KIRMIZITAŞ
16/03/2017