İnsan arıyor bazen yalnızlığı.Yalnızken bile.
Garip değil mi?
Alıp başını gitmek istiyor tek başına, içinde parçalanmış sevgili özlemiyle.Nasıl söylenir, bıraktıklarına sarılıp kaçmak istiyor işte.
Düşünmeden, bilmeden...
Peki ya hatıralarını, çırpınışlarını, bütün tutkularını silmesi mümkün mü?
Elbette değil.
Zaten gidebilmekte mümkün değil.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta