"bir Yudum Sen" Şiiri - Masal Tanesi

Bir bilsen Kalbim ne çok sevdi seni,
onu görmeyen Gözlerini, Sesimi duymayan o yüreğini ne çok sevdi.
hiç umudu bile yokken sevilmeye dair yine de vazgeçmedi sevdi Bir yudum seni.
karşılık beklemeden çıkarsızca sadece sevdi seni,
ne imkansızlığın umurundaydı, ne de hiç sevmeyecek oluşun.
her şeye kör, her sese sağır, her yüreğe dilsiz kaldı ve yüreğim sadece deli gibi sevdi seni...

Kendini Bile Unutup her gün her gece dualar etti. mutlu ol diye, hiç İncinme, hiç kırılma diye, yüreğin hiç üşümesin diye.
sesini duymak bile yetti bazen mutluluğuna, ama Sesindeki Hüzün deyince kulaklarıma, bir kor misali yakıp kavurdu tüm benliğimi.
siyahlara büründüm, karanlıklara gömüldüm.
Sen kaçtıkça kendimden kaçıp, bütün güzel Duygulardan uzaklaşıp, hiç olmayan varlığına sığındım, senden kaçıp yine sana yakalandım...

Özledi Yüreğim olmayan varlığını, seni çok özledi.
özledikçe kanadı, kanadıkça daha da çok bağlandı, bağlandıkça yaralandı, yaralarını saramadı ama vazgeçmeden yine sevdi
seni.
hiç olmayışına, sesini duymayışına, varlığını görmeyişine aldırış etmeden, ufacık tebessümünle mutlu olacak kadar, herkese var ona hiç olmayışına yanacak kadar çok sevdi.
Kalbim seni, umudunu hiç kesmeden hiç Olmayacağını bile bile hep bekle di.
Hani bir gün belki herkese verip de ondan esirgediğin o değeri ona da verirsin diye, hiç Olmayacağını bile bile sabırla bekledi seni.
sanki susuzluktan kavrulmuş bir Bedevi gibi, çölde su bekler gibi bekledi seni.
Hani Ölmek üzere olan bir hastanın içtiği son yudum Su Gibi, öyle çok bekledim öyle sevdim bir yudum seni...