Bir yorgun bakış Şiiri - Dağlar Özügüç

Ben şiire başlamam, şiir bana alışmadıkça
Bir gece vakti,
Suskunluğun en koyu yerinde uyanırım
Birden bir kelime gelir aklıma
Kalkar giderim ardı sıra.
Her köşe başında bir mısra
Ben sadece toplarım
Avucumda kelimelerin kalp atışını hisseder
Heyecanlanırım
Benim şiirim hüznü anlatır
Sonrada o görünen hüznün arkasına uzanır
Kaderden yazılanların hesabını sorarım
İnsanın bağrından hoyratça koparılan
O sessiz çığlığa her zeminde çareler ararım
Peki çare olabilirmiyim? Nerdeee
Belki bir yorgun bakışa son bir umutla
Hatıralardan bir sırça saray kurarım