Doğumdan ölüme giden yolda bir tek saniyesini bile hak etmeyen varlıklarla
her nesneyi kabullendik,çok vakit harcadık,dönüşü olmayan kilometreler
katettik bomboş sokaklarda,kah bir özge düş gördük aslı yıpranmış uykularda,
kah beraber yürüdük binlerce basamak aralıklarında,anlayamadık avuç içlerimizden
eksik olmayan duaları,uslanmadık sonraları,bir tek umuda binlerce akitti
beynimizden geçen,fark ettiğimizde yıkık bir kentti artık elimizde kalan,
yüz kızartıcı suçtu beklide yaptıkları,düzen o kadar meşrudu ki;
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını