Bir Yaz Gülü Gibidir Hayatım

Bir yaz gülü gibidir hayatım,
Sabah göğüne açılan;
Akşamın gölgesi çökmeden üzerine,
Yere düşüp, ölmeye yüz tutan.
Alçakgönüllü yatağında,
Gecenin en hoş çiğleri serpilmiştir;
Sanki, yitirdiklerine ağlayacak;
Ama, kimse benim için gözyaşı dökmeyecek.

Bir sonbahar yaprağı gibidir hayatım,
Ayın solgun ışığında titreyen;
Çelimsizdir dokunuşu, kısadır randevusu,
Huzursuzdur ve hemen son bulur.
Yaprak düşüp yok olmadan,
Yandaki ağaç, gölgesiyle ağlaşacak.
Rüzgarlar, yapraksız ağaca feryat figan edecek;
Ama, kimse benim için iç çekmeyecek.

Bir resim gibidir hayatım,
Bir ayağı, Tampa çölünün kıyısında kalmış;
Yakında, yükselen gelgitlerin döveceği
Ve ardındaki izlerin, kumlardan silineceği.
Sanki, acı verir gibiyse de silinmesi;
Hepsi insanoğlunun izleri.
O yalnız sahilde, denizin çığlığı duyulacak;
Ama, ne yazık ki, kimse bana ağıt yakmayacak!