Bir Yaşam Anatomisi Şiiri - Cemil Aygen

Beni aldılar
Yalnızlığımın içine attılar
Yangınlarındayım yüreğimin
Çıkışı olmayan birine mahkumum
İçimde konuşacağım
Hiç kimseyi bırakmadılar
Önümdeki öyle bir ufuk ki
Uçsuz bucaksız
Sonu olmayan görünmeyen bir uzaklık
Ve bir yanımda kimsesizliğim var
Bir yanımda anlatamadığım yalnızlık

Aldım başımı yine
Ucu bucağı olmayan yollara düştüm
Neydi özlemim
Hayinliğin sevdaya hükmettiği
Bu diyarlara mahkum mu edildim ki
İçim dayanamıyor..Yaşamıyorum..
Yüreğimde büyüttüğüm biricik çocuğumdu SEVGİM
Hep eksik bıraktım onu
Yaşatamadım..
Şimdi yalnızlığımın,Gökyüzüne egemenliği var
Bir ağlamak...Bir pişmanlık ve de isyanlarım var
Herkesle kavgalıyım ben
Bu yüzden ne anlayanım oldu
Ne de yaradanıma sığınmalarım oldu
İsyanımı hep kendime yaptım
Şimdi koskoca bir boşluk içimdeki
O boşlukta beni yiyen bitiren
İnsan kılıklı vahşi çakal sürüsü var
Veda et her şeye diyorlar 'Veda Et'
Dayanamayıp Hoş 't' Çakal diyorum
Şimdiye dek nasılsa
Nasıl duyguysa...Nasıl yaşadıysa
Şimdi de sonra da öyle
Boş bomboş gerisi...Biliyorum...