bir yaprak daha koparttım duvardaki takvimden
elimi her uzatışımda kopartmak için yaprağı
tamu, çukurları geliyordu gözlerimin önüne
gün geçiyor, ömür bitiyor, her koparttığım yaprak
mezarımdan bir avuç toprak kazıyordu oysaki
koparttığım yaprağı okuyorum, yorgun ve bitkin gözlerimle
sızlatıyor! anlam dolu ayet ve hadis cümleleri
korkutuyor kararmış günah dolu kalbimi
sonra avuçlarımın arasına yarım uslu başımı alıp
uzun uzun dalıyorum günah keçilerime…
tırmalıyor içimi, beynimi, kurutuyor iliklerimi
ve aniden irkiliyorum, bir ışık beliriyor pencerelerime
seher vaktinin son diliminin son dakikalarında
minare lambaları yanmaya, bilallerin yanık sesleri
dilkeşhâveran makamıyla yankılanmaya başlar aniden
yeni bir umut doğar zifrin ardından kararmış sinelere
hayata yeniden gülümsersin parlayan güneşin aydınlığında
buz gibi akan pınarların saf suyuyla abdest alır
yönelirsin ölüyü dirilten yüce mevlaya
kapanır adeta geceden kalma kabir kapıları
bir telaşe başlar bitmez arzuların önünde
umutla, hevesle, azimle, bir günü daha tamamlarsın
yeniden yaprak koparmak için yaklaşırsın takvime.
Nuh Comba
Nuh CombaKayıt Tarihi : 10.7.2012 11:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!