Bir Yağmur Yağsa Ve Dünü Yıkasa

Bir yağmur yağsa ve dünü yıkasa tek leke bırakmasa.
Tepemden aşağıya hüzünlerim süzülse katmanlara.
Boy göstermemeleri adına toprakları kıraç tutsa.
Geçmiş buzullar oluştursa,siyah fosiller tortulaşsa.
Karanlık gecelerin gözleri,gün ışığında kamaşsa.

Bir yağmur yağsa ve dünü yıkasa yarınları yeşertse.
Kader yeni baştan yazılsa,gök kuşağının renkleriyle.
Bereketli toprak dört mevsim,nimetlerle iklime dirense.
Mis kokulu tomurcuklar doğsa,gamzesiyle gülşenlerde.
Kambur belin ayakları,bahtiyarlar diyarına koşsa

Bir yağmur yağsa ve dünü yikasa,lahzayı ıslatmasa.
Gözyaşları sonrası doğan gün,kederlerim buharlaşsa.
Bulutlar alıp sürüklese göz görmez çöllere bıraksa.
Çöl esen öfkesiyle yerden yere vursa gömse kumlara.
Molozlarla tıkanan kulaklar,tınının ardına takılsa.

Bir yağmur yağsa ve dünü yıkasa,damlasa üzerime.
Acılarımın ömrü sinmese ruhuma ve bedenime.
Mezar taşını unutsam,selâsız gömülen o makberde.
Toprağa bütünleş,sakın dirilme kızıl mahşerde.
Git görünme sen gözlerime,ne dünya ne de ahirette.

Edremit.