Bir Yabancı Gibi Şiiri - Hayali Bey

Karanlık gecelerin sessizliğinde,
Açan güneşin, göz yakan ışığında,
Arıyorum, ama kimi bilmiyorum.
Her feryâdın, son sabahında;
Seni soruyorum, ama seni bilmiyorum...

Ağlasam gözyaşlarım, bırakır mı;
Siz hiç geceleri yalnız kaldınız mı?
Bu sırılsıklam gecelerde, ağladınız mı?
O kadar oysaki, tutmuştum sellerimi,
Yarı aç, yarı tok, dolaşırken;
Siz hiç -merhamet!
Şefkat!-
Diyerek ıslandınız mı daha fazla!
Siz hiç tattınız mı bu aşkı doyasıya,

? ? ?

Seni bekliyorum, ama seni tanımıyorum,
Seni izliyorum, ama yüzünü göremiyorum!
Sen beni unuttun mu?
-Kimsin hatırlamıyorum
Seni unutuyorum-
Unutmak için unutulmak gerekmez miydi?
Sen oysaki içimdeki, en derin hislerdensin,
Ruj değil silemezsin,
Kan değil tüküremezsin,
Sen beni sevemezsin...
Çünkü ne ben seni hatırlıyorum,
Ne sen beni tanıyorsun.
Oysaki iyi seni biliyorum,
Sende beni iyi biliyorsun,
İki yabancı gibi artık;
-Yıllar sonra-
İki mezar taşı kaldık.