Bir Yaban Ayazı Şiiri - Yılmaz Bozan

BİR YABAN AYAZI

Öteki diyarları düşlüyorum
Kaf Dağının ardında olanı
Acep hangi yol gider
Kayan bir yıldıza tutunursam
Sanki hemen oralara düşeceğim gibi
Uzanıyorum
Ama yetişemiyorum

Düş yanığı esmerliğinde ömür
Göç zamanını unutmuş bir turna
Ait olmama, olamamanın sancısıyla
Etimi yer gibi
Bozdurup harcar gibi hayatı
Güz gibi bir üşümeyle düşlüyorum o diyarları
Soluğum kesiliyor
Ve yıldızlar dönüp bakmıyor bile

Eski zaman diplerinde çürürken can
Gülümsemeyi unutmuş bir umarın hayalidir düşen
Evvel bahar meltemleri çaresiz
Yetmeyince yetmiyor işte
Yıldızlara tutunmayı başaramadıktan sonra
Ötekinin sancısı bir sülük gibi
Yapışıyor ve bırakmıyor
Çıkınında sen kalabilen yanını

Gidesin geldiğinde lanet kalası tarafın
Kalasın geldiğinde de
Aman vermeyen gidesi tarafın
Her şey sığarken bir yerlere
Fazlalıkmış olma hali
Ürkek bir konukluk
Bazen de kendin dışındaki her şeyin fazla gelmesi
Ben sığdığımda onlara yer kalmıyor
Onlar sığdığında
Ben bir yabancı oluyorum

Bir avuç toprağa gebe aslında her şey
Belki de yıldızlar o diyara akmıyordur
Çok uzaklara dalıp önünü göremezsin ya
Kim görmüş kayan bir yıldızın düştüğü yeri
Ya hemen yanı başındaysa o diyarlar

Laf anlamaz gidesi yanım
İşte yine taktı beni peşine
Yine koşuyorum geceyi yaran o ışığın peşinden
Ne kadar da hızlı
Sevgilinin bir tel saçı inceliğinde

Yoruldum soluksuz koşmalardan sonraki dönüşlerden
Solgunum buraların baharlarından
Hadi yüreğim
Al götür beni buralardan
Duvar diplerinde yosun bağlasın diye değil bendeki
Son bulduğunda bile
Aynı bir yıldız gibi olsun
Düştüğü yer yol olsun diye geleceğe
Öteki diyarları arayanlara yurt olsun diye

Hadi gidesi yanım
Bak bir yıldız daha tamamladı gökteki konukluğunu
Kaydı kayacak
Hadi gözüm bir gayret daha
Belki bu sefer olur

YILMAZ BOZAN
18-02-2011