Bir Veda Busesiydi Şiiri - Hamit Atay

Bir Veda Busesiydi
Bir veda busesiydi, en soğuk akşamda,
Gözlerin gözlerime son defa bakarken…
Bir hüzün çöktü içime, usulca, sakince,
Ve zaman durdu sanki, sen giderken.

Sokaklar yalnızlığa büründü ansızın,
Ay ışığına karıştı son sözlerin,
Ellerin ellerimden kayıp giderken,
Bütün hatıralar gözlerimde dirildi.

Hatırlar mısın, bir yaz akşamıydı?
Ellerimizde umut, kalbimizde ateş…
Gülüşlerin bahardı, sesinse melodi,
Şimdi ise sessizlik, en ağır hediye.

Ayrılık, bizi hiç beklemez sanırdım,
Bir gölge gibi, sinsice yaklaşırken…
Meğer vedalar da sevdalar kadar gerçekmiş,
Meğer suskunluk da bir çığlıkmış içimde.

Son bir dokunuş, titrek bir nefes,
Kalbimde mühürlü bir anı olarak kaldın.
Bir veda busesiydi, hüzünle solan,
Ve ben, o andan beri eksik kaldım.

Hamit Atay Kalbinizin Sesi