Bir Veda Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Bir Veda (Şahsettin POLAT'I Emekliliğe Uğurlarken)

Son veda, son bakış değildi ama
Kendini zor tutan buruk hale sor!
Konu bir ayrılık, hasretti tema,
Tasviri yapacak müşkül dile sor!

Herkesçe sevilir, defteri aktır,
İşinin erbabı, üstüne yoktur,
Çalışır, çırpınır emeği çoktur,
Motoru çeviren çarka, mile sor.

Devleti kollayan sadık bir memur,
Herkesle arkadaş, sevilen amir,
İşten işe koşar değse de çamur,
Üstüne sıçrayan pasa, küle sor.

Nefesler tutuldu veda gününde,
Yüreğin kabardı dostlar önünde,
Gönül pusulası hasret yönünde,
Bülbülün halini bir de güle sor.

Sineler doluydu, kısıldı sesler,
Tutulan gözyaşı hasreti besler,
Duygular sığmıyor, dardı kafesler,
Kapıyı zorlayan soğuk yele sor.

Mevsimin hasleti kendine özel,
Ebede ulaşmaz değilse ezel,
Sevgiden beslenen kardeşlik güzel,
Yağmuru bekleyen kuru çöle sor.

Bulutu yüklenmiş gözler kaçarken,
Dışardan saklıyor içe akarken,
Hicranın alevi kalbi yakarken,
Havanın sisini solgun tüle sor.

Karanlık ufuklar güneşi sordu,
Yıldızlar ağlarken selama durdu,
Köpüren dalgalar kıyıya vurdu,
Yarını bekleyen sessiz ile sor.

Gariplik taşıyor, gurbettir adı,
Bazen hiç bırakmaz, tutar inadı,
Yüzünden okunur o buruk tadı,
Dolduran anlamaz, içen kula sor.

Her ömür bitse de bitmez mesai,
Koltuklar dolunca arar masayı,
Zamana küsersen silmez tasayı,
Yağmurun sonunu taşan sele sor.

Yürekler hislenir siren öterken,
Sabahı yas tutar son gün biterken,
Gönüller mahzundu veda ederken,
Sazın feryadını yorgun tele sor.

Bir ömrün izleri kaldı Rize’de,
Son günün kokusu birkaç dizede,
Nasipse sinecek bir gün bize de,
Hayatın sırrını yeni yıla sor.

Mustafa Hoşoğlu
30.12.2013