Bir Uzun Seyran Şiiri - Yusuf Gül Gezgin

BİR UZUN SEYRAN

Ne bir şikâyetim ne de bir kinim;
Düştüğüm yollardan geri dönmem ki.
Zamanın nabzında bir garip tenim;
Yanık türküleri hemen dinmem ki.

Yüksekten esen yel vursa da dağa;
Tohumu çürütmez, getirir bağa.
Gönlümün baharı döndü sonbağa;
Hayalden gerçeği hemen yormam ki.

İnsanlar maskeler takıp gezdiler;
Yüksek sesle yalanları sezdiler.
Dostluktan nasipsiz olup ezdiler;
Kıymetinizi bilene sormam ki.

Yüreği kararan ne bilsin beyazı;
Soğuk nefesleri çalar her sazı.
Sözünde durmayıp çekerler nazı;
Benden incinene çare bulmam ki.

Yazılan her eser elbet okunur;
Riya elbiseler eninde dokunur.
Zalimin sözleri kalbe dokunur;
Doğru sözü söylemekten durmam ki.

Değmesin sana kötü nazar, diken;
Gözümden damlayan yaşları döken.
Sevgiye hasrettir göğsünü söken;
Eski defterleri açıp yermem ki.

Hakk’ın adaletinde gizlidir sır;
Sanma ki kötülük sonsuza dek hır.
Çektiğin zahmetler elbet olur kâr;
Dostun kıymetini bilip kırmam ki.

Gezgin'im, bu hayat bir uzun seyran;
Sabırla izleriz, sonunda hayran.
Yorgun düşmüş olsa gönlünde devran;
Kendi yolumdan ayrılıp sapmam ki.

YUSUF GÜL (GEZGİN)

---