Bir umutla Şiiri - Mehmet Küçük 3

Bu şehrin ışıkları sönüyor bir bir,
Umutlar perişan, dönüyor Beytül Gama...
Ruhumdaki aşk, bedenimdeki bitkinlik,
Dönüp durduğum durakta bir yolcu misali
Günler, aylar, yıllar boyu seni bekledim.

Ne içimdeki ümit tükendi,
Ne de konuştuğum gibi sevgili...
Deryalara prangalanmış yıkık bir tekne gibi,
Dimdik ayaktayım, yolunu gözlüyorum—bir umut.

Yine bir bayram,
Yine içimde ölü bir insan…
Hani gelsen ya, bir görsem uzaktan,
Bayramı bayram gibi yaşasam...

Nafileler arasına sıkışmış bir cümle
Boğuyor umutlarımı.
Körelmiş umutlara aydınlık olsak,
Bilmiyorum oralar nasıldır...

Üzülerek soruyorum:
Sevdiğin var mıdır,
Yahut seni benim kadar seven?

Neyse...
Ben seni hem bu dünyada
Hem cennette istiyorum.

Ne olur kızma şimdiden bana.
Bak, ne anlatıyor dört mevsim…
Bak, geceye gündüzü vaktince sevmiş
Kavuşma ümidiyle...

Bak bana,
Sana kavuşma ümidiyle geçenin iki buçuğu…
Ne olur, senin hayalinle yaşanan anlara kızma.
Belki, gerçekte seni mutlu etmenin yollarını arıyorum.
Dedim ya… bir umut.