Bir Umut Belki Şiiri - Necati Yücel

Puslanmis gozlerimle yikik dökük penceremde disariyi seyrediyorum
Insanlar gulup egleniyorlar onlara imreniyorum
Bir çocuk gibi umutlaniyorum belki bir gun cikip gelirsin diye

Dudaklarin gibi yumuşak bir rüzgar vuruyor yüzüme kokunmuş gibi cigerlerime cekiyorum sanki bir daha nefes almiyacakmiscasina

Sokaktan geçen her insanı sana benzetiyorum bir mecnun misali
Ağaclar sen yollar sen gördüğüm her şey sen kendimde bile seni görüyorum

Gelmeyesini goze alarak sevdim ,
Aslinda hic farketmes ben senin hayalinle yasamayi öğrendim...