Bir Ümit Şiiri - Karani Arda

Zifiri gecede doğan güneşe
Gündüz yıldızlara varmalı bir ümitle
İltica etmeli insan/ mülteci
Kaldırımlara cennetin sırrını
Söyleyip yürümeli
Bırakmak için şehrin duvarlarına
Yorgunluğunu...

Öğle vakti demeli dolunaya
Dokunmadan yüreğine
Çıplak gerceği...
Yapılmadığını intihar etmek için balkonların
Asılmadığını köprülerin cinnetten...
Söylemeli/
Yalnızlığın sohbetini duvarlara
Bazen umudun ömürden önce
Tükendiğini...

Ceviz ağacının yalnız ve kuru olduğunu
Meyvesi kalmadığını kirazın
Bilmeli yine siyah gecenin
Soğuk rengini
Ve güneşin gece görünmediğini
Yıldızların gündüz kaybolduğunu
Demeli dolunaya
Vakti zuhur gelemeyeceğini
Umudun bittiği yere...
..............
Bitmeli ömür önce Sevgili
Ömür, ümitten önce bitmeli...

Aralık /2015
İstanbul