Bir ulu şaire Ahmet Ayaz beyefendiye

Emek emek
hatmedip bir dua gibi
yazdın çizdin yıllar boyu
kitap kitap

saçlarını döktü demek
sevdanın haşin rüzgârı

satır satır hece hece
şiirle geçen yılların
önüne geçtin demek
evde bekler oğlun karın

ben desem ki kırkındasın
sen dersin ki belki elli
şiiri sırtlayan kim
iki büklüm şair beli

sırtını sıvazlıyor belki
şiirin yorgun eli

çamlı belin sevdaları düş olur aşık bağrında
sevda da her şey gibi tomurcukken
yani çağında

İstanbu'lda
Beyoğlu'nda
meşk

Bağlar başında
aşk

şiirler ağlarlar tarla başında
şairin bir kuru ekmeği olsa yeter
şiir aşında

ırmak ırmak nehir nehir
bazı baldan tatlı bazı zehir
şu hayatın da
gidenleri var kalanları var

kimi şair debdebede
kimi de naçar

kaleminde şairlerin yedi renk açar
bazı hüzün bazı sevinçtir

akan gözyaşıdır şiirin
kalem kırıldığında
ağıtıdır
izi kalır kâğıtta

türkü vardır şiir vardır her avazda
her ağıtta

kuşku yok ki cennetten seyrederler bizi

Abdurrahim Karakoç'lâr
Cahit Sıtkı Orhan Veli

saçlarını beyazlatmış ayaz
yer yer siyah yer yer beyaz
varsın şiirin uğruna
apak olsun saçlarımız

bizi tanır dostlarımız
vazgeçme her daim yaz

yine de yaz
sayın şair
Ahmet Ayaz

15/Ağustos/2012/Çarşamba/Bodrum