Bir ülke gibi sevdim seni,
Bayrağımı indirdim, adını astım göklere.
Dilini öğrendim gözlerinden,
Toprağında yürümeyi öğrendim,
Yabancıydım… ama senle kendimi evimde sandım.
Ben seni,
Gurbetin ortasında bir dua gibi tuttum.
Bir sığınak gibi sokuldum nefesine,
Geceye sen diye sarıldım,
Uykularımı senin isminle mühürledim.
Ama sen,
Elini tuttum sandığım o elleri,
Bir başkasına uzatmışsın çoktan.
En masum sandığım yerden koptu her şey.
Ben artık kelimelere de güvenemem, insanlara da.
Beni değil,
Bir hayatı terk ettin sen.
Sadece sevdayı değil,
Onun uğruna değişmiş bir adamı bıraktın arkanda.
Şimdi ben,
Aynalara değil, içime bakıyorum.
Kaybetmedim diyorum,
Çünkü kendimi verip, yalanı tanıdım.
Senin için yandım,
Ama kül olmadım.
Ben hâlâ buradayım:
Bir adam gibi.
Bir ömür gibi.
Bir ülke gibi.
Kayıt Tarihi : 4.6.2025 05:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!