Bir Söz Edeyim Şiiri - Nihal Mirdoğan

Hükümranlık senin demiştim ama
Bırak beni bana, senden gideyim
-Senden gideyim- bir yaman muamma
Mağlup köle gibi, bir söz edeyim;

Söz edeyim de, gül yüzüm solarken
Hani gün ışığı veda salarken
Hani yastığıma hüzün dolarken
Ben sendeyken nasıl bana yeteyim?

Bana yeteyim de,aklım nerede
O bakışın var ya her bir karede
Kurbanı olduğum her bir yarada
Bırak beni dertle yanıp tüteyim.

Yanıp tüteyim de, meşkin gazeli
Bahadır oldu ya ebed, ezeli
Sözü pişiren ey aşkın güzeli
Çıra gibi nâra nâr mı katayım

Nâr mı katayım yâr, söyle sevdiğim
Aşk dağın volkanı böyle sevdiğim
Belki Erciyes'den hey'le sevdiğim
Âhlı vâveylayı hemen satayım

Hemen satayım da bezirgânlara
Ağrımı bağlama kör urganlara
Diyâr diyâr sen,düşsün ânlara
Sana müptelâ olup,seni tutayım

Seni tutayım da, dağ yamacına
Hüzün ulaşmasın her amacına
Kara geceden geleyim saçına
Efil efil esip, yele çatayım

Yele çatayım da,döksün bağrıma
Yıkılan yokluğun gider ağrıma
Şah kelâmlarınla haydi çağrıma
Gel de yüreğinde ölüp biteyim

Ölüp biteyim yâr,düştüm kuyuna
Kopuzları çaldın kattın toyuna
Köle gibi başım eğdim huyuna
Döşünde bir mahkûm gibi yatayım
...Bırak beni,aşka dalıp batayım