ne havan vardı ne pozun ne cakan
gönül verdim diyemi bunca fiyakan
senmi sandın beni deli edipte kaçan
bu şuursuzca gülmelere bir son versen artık
sanırsınki her kalbin anahtarı sende
ruh dediğin dilde değil bilki bedende
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta