Bir ekmek almak için
İki gün düşündü kadın.
Kirayı ödeyemedi yine,
Çocukların ayakkabıları delik —
Ama “Vatan sağ olsun” dedi komşu
Ne kiradan haberi var, ne açlıktan.
Asgari ücret dediler,
Ama asgarinin bile altına battı insanlar.
Mutfakta boş tencereler sıraya girdi,
Kendi kendine kaynıyor gibi yaptılar.
Pazarda artık kilogram değil,
Taneyle domates soruluyor.
Bir çocuk süt istedi dün,
Anası utandı.
Bir baba ellerini cebine soktu
Ama elleri boştu —
Cebi gibi…
Apartman dairesinde değil,
Yoksulluğun çadırında yaşıyoruz artık.
Kiralar maaştan fazla,
Hayat maaşsız.
Televizyonda kahkahalar,
Gerçekte suskun ağıtlar.
Her gün bir anne
Evladının açlığını yok sayıp
Sadece “Hayırlı olsun” diye dua ediyor
Bir işe giren başkasının çocuğuna.
İşte bu yüzden
Biz de artık gülmüyoruz fazla.
Bir somun ekmeklik umut için
Yüzümüz yere bakıyor.
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 04:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!