Bir Şizofrenin Günlüğü

Yaşam ile ölüm arasındaki
İnce çizgi gibisin
Gülüşlerin zenginliğim
yüzün huzurum
sesin ise tek nimetim

Ama haberin yok bu sevdadan
Tenini hissedemeden ölüyorum
Lakin beni korkutan ölüm değil

Bilirsin yoktur cebi kefenin
Gülüşlerinden kokundan
Bir parça alıp yanıma
Öldükten sonrada sevememek seni

Sesin tek nimetim dedim ya
Duyamadım inan!
Ben sana sağır doğmuşum
Ama
Razıydım zaten her acı gibi buna da
Şizofren gözyaşlarım aldatmasın seni
Onların tek nedeni
Öldükten sonrada sevememek seni