Bir sıkımlık Şiiri - Burçin Çelik

Ben en güzel şiirlerimi senden ayrı düştüğüm zamanlarda yazdım
senden sonra mezarımı kendi elimle tırnaklarımla kazdım
Ben herkese içimde en büyük kışları yaşarken, göstermelik yazdım.

Bir sıkımlık canım kaldı sevgilim
Bir kafama sıkımlık
Birazdan akacak tüm kanım tenimden ılık ılık
O damarlarımı canlı canlı derimin altından çeker gibi kurduğun cümleler mevcut halime en iyi tanık

Bin bir türlü suçlamalarda bulunmuşsun hepsi baş tacı
Kimin haklı olduğunun umurunda olmaması gerektiğini söylüyor şu solumdaki sancı
Gittiğin gün anladık ki sevgilim ben ilah etmişim kendime bu aşkı
Senin gideceğin geldiğin günden belliydi
Ne zaman lütfedilmiş ki bana prenses tacı

Nefret etmeye çalışıyorum senden boş vakitlerimde
Ulan öyle bir sevmişim ki
Nefret aşkımın yanında sadece basit bir soytarı

Gözlerinin içine bakınca buzulun ortasında dikey güneş ışığı almış gibi erirdim ben
Bir dokunuşunla biliyorum,ben yaşadım
Kendimden yola çıkıp bulutlar üstünde gezinirdim ben
Neden gitti diye sorduklarında
Ne cavep veririm sevgilim sen söyle
Anasının cami avlusuna bırakıp bir insan evladından medet umması gibi bırakıp gitmek var mı öyle

O ağır sözlerin tek tek kulağımda hâlâ
Sahi anlatsana nasıl yakıştırdın onları gözünden sakındığına
Nasıl gömdün bedenimi soluğum çıkmadan toprak altına
Şaka mı gelmişti sevdam
Şaka mı sandın sen rabbimden izinle sana yanışımı
Şimdi nasıl telafi ederiz
Bu aşka yaptığın affedilmez yanlışını

Ben en ağır küfürleri senin vazgeçişine saydım
Hani o öpmeye bile kıyamadığın kadına yakıştırdıklarına
Hani o gözlerine baktığında kilitlenip kaldığın insana layık bulduklarına

Şimdi nasıl düzelecek benim içim
Nasıl vazgeçecek senden bu uğruna canı hiçim
Ellerini tutmaktan korkuyorum artık
Ya tekrar gidersen
Ya cansız bedenime milyonlarca kurşunu layık görürsen

Bir solukluk ömrüm kaldı sevgilim
Bir boynunda solukluk….

Burçin Çelik