Bir Şiir de Benden Dedim Geceye

Bir şiir de benden dedim geceye.
Sessizdi,
bütün ışıklarını soyunmuş,
esrarlı
ve tekinsizdi.
İşi de başından aşkın, belli ki yorulmuş...
ama iyi biliyordum ben,
bütün geceler gibi
sabaha o da yolcuydu
Dedi,
'Sen de kimsin?
Bu şiir de neyin nesi?
Bitmedi henüz işkenceler,
bitmedi dil çözmeceler.
Daha yakılacak yerler de var.
Ama güneş de doğacak birazdan,
işte benim için
en büyük keder.
Oyalama beni!
Şiir vaktimi heder eder.'
Şiirimde aşk vardı oysa,
aşkı yitirmişleri ısıtacak.
Sevgi vardı kucak kucak,
çözülmeyenlere ilaç olacak.
Kovulmak zor iş be dostlar
gittiğin kapılardan.
Elinde şiirler,
aklında neler neler...
dumanlar yükselirken çatılardan
öylece kalakalmak.