4 Ekim 2007 - İzmir/Konak
Gözlerin;
Sanki durmak bilmeyen dalgaları olan,
Engin bir okyanus gibi.
Korkuyorum bakmaktan,
İçinde kaybolmaktan.
Ve o saçların var ya;
Hani şu insanı nehirler ırmaklar gibi içine çeken.
Kah arkadan bağladığın tek topuzunla,
Kah rüzgarlı günlerde yüzüne düşen o iki parçayla,
Bağlıyor insanı aşka.
Peki ya ellerin;
Sanki bir pamuk kadar yumuşak,
Ve gökteki bir bulut gibi ulaşılamaz.
İnsan ellerini tutabilme hayaliyle,
Geceleri gökyüzünü izler uyuyamaz.
Birde bana o gülüşün yok mu;
En umutsuz zamanlarımda ortaya çıkan,
Günümü güzelleştirip önümü aydınlatan.
Bir gün okursun hayaliyle,
İnsana şiir yazdıran, şair yapan...
Kayıt Tarihi : 4.6.2025 00:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!