Üzülme, istedim sadece. Gülecek halim kalmadı kendimce. Sen kendinde kaldıkça, ben kendimden gittikçe seni buldum. Sen gittin kendince, ben kaldım sensizce. Seni buldukça, kayboldum, kaybolduğum yerde seni buldum. Aklımın çıktığı anlarda, yüreğimin çıktığı tek yer ''senin yanındı''. Bir sensin beklenen/Bir yolu var kendime gelmenin, senin bana gelmenin./Seni her gün beklerim.
İbrahim DokumacıKayıt Tarihi : 21.2.2017 01:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!