Bir Sen Kal Yârim Şiiri - Meltem Yıldız 2

Bir sen kal yârim…
Hayatın bütün gürültüsü susmuşken, yalnızca senin adın yankılanıyor içimde. Zaman, omuzlarıma yığılmış bir yük gibi ağır; geceler, damarlarımdan çekilen kan kadar soğuk. İçimde kırık bir aynanın parıltısı var: Ne yana dönsem seni yansıtıyor.
Sen, varlığımla yokluğum arasındaki tek çizgi; ben, senin sessizliğinde boğulan bir dua…
Her gece tespihime dökülen göz yaşım gibi

Bir sen kal yârim…
Ben Dünyanın bütün sokaklarını yürüdüm, bütün şehirlerini ezberledim; ama hiçbirinde gözlerinin rengi yoktu. Senin bakışların, karanlık bir kuyunun dibindeki son ışık gibi; ellerinse, yılların nasırına rağmen hâlâ ilkbahar
Anladım ki Benim hikâyemde, senin adının ilk harfiyle başlar;

Bir sen kal yârim…
Ölüm bile seni unutamaz; toprağın altında bile fısıldarım adını. Çünkü ben, senin yokluğunda bile sana aitim. Ve belki de aşk, böylesine mahkûm bir sadakatin diğer adı
Yada ne biliyim anlatamadigim bir öbür yanı…