Bir Sen Bilmedin Şiiri - Müzahir Kılıç

Ne oldu da nefret ettin bu kadar
Bunca insan sevdi bir sen sevmedin
Ne hatırda tuttun, ne vefa duydun
Kıymetimi dahi bir sen bilmedin

Gün vardı neşeden coştuk çağladık
Hem beraber güldük, hem de ağladık
Sevgi üzerine uyum sağladık
Dostluğun adını bir sen bilmedin

Demek ki, verdiğim değer hataydı
Bu dostluğun henüz konmadı adı
Sitem, vefasızlık tuzu ve tadı
Bu işin tadını bir sen bilmedin

Ben böyle mutluyum kendi halimce
Halini arz ettim böyle dilimce
Yaptığını tek tek öne serince
Bildim ki halimi bir sen bilmedin

Beni üzen senin vefasızlığın
Diline sığmayan duasızlığın
Bir ayar tutmayan kararsızlığın
Yazık, gayretimi bir sen bilmedin

Sanma ki gidince kopar kıyamet
Seven sevilirmiş böyledir adet
Sen bana edersin yine de nispet
Bu işin sırrını bir sen bilmedin

Yollun açık ola, kem gözden sakın
Ettiğin bulursun unutma sakın
Umut etme uzak olacak yakın
Yakının kadrini bir sen bilmedin