Bir Şehrin Aşığı Şiiri - Elifista

Erken kalktım bu sabah
Açtım beyaz panjurları
Ve gördüm o iki aşığı:
Asya ve Avrupa.
Aşk dediğimiz şey bu olmalı
İki aşığın muhteşem buluşması
Onlar denizlerle ayrılıp,
Köprülerle bağlanıyor.
Herkesi hayran bırakıp kendilerine,
Aşklarını yaşıyor.
Ama onları ayırmak isteyen biri var,
Bir boğaz, İstanbul Boğazı
Kıskanmış olmalı,
Ama anlamış ayrılamayacaklarını,
Ve izin vermiş köprüye
İzin vermiş Boğaziçine..
Bu aşıkların bir de çocukları var.
O, herkesin gözdesi
İsmi de Kız Kulesi...
Ağabeylerini de unutmamak lazım
Çok iyi koruyorlar kardeşlerini,
Onlara hisar diyor herkes
İki güzel hisar.
Bir yanda Anadolu, bir yanda Rumeli
Bir yanda da ben varım.
İzliyorum bu güzelliği,
İzliyorum ve kendimi alamıyorum.
Nasıl yaratılmışsa artık burası
Çalar saat gibi erkenden kallkıyorum
Herkesin hayran kaldığı bu güzelliğe dah fazla hayran kalabilmek için.
Sonra saat çalıyor,
Ardından işe gidiyorum.
Ve düşünüyorum:
Galiba ben her sabah,
Aynı şeyi farklıymış gibi yeniden yaşıyorum.
Aynı şehri farklıymış gibi yeniden seyrediyorum.
Ben galiba her sabah, bu şehri yeniden seviyorum.
İki aşığı buluşturan bu şehre, her sabah yeniden vuruluyorum.
Ey İstanbul! Galiba ben sana aşık oluyorum.
Hiç bıkmadan,
Hiç bırakmadan,
Hiç karşılık beklemeden
Her sabah yeniden, yeniden, yeniden...