Bir Şehr'i Yar Şiiri - Kadir Üçvet

Yürüyorsun ey şehir!
Taşların altında yatan bin yıllık sızında
adımların sarayların uykusu,
eteğine dolanıyor hâlâ,
sarnıçların karanlık kokusu.

Baksana!
Çağlar ötesinin gölgesi bu;
bir masal gibi ağır çekim,
Ve bir kadının yeşil uykusu.

Bakınarak şaşkın kediler dolaşır tenhalarında,
sırlarına bürünmüş sokakların eteğine aşina…
Bir sureti ararlar — Konstantiniye’nin imgesi bu,
Susmakta zaman; kayıptır mekân duygusu.

Görüyorsun ey şehir!
Sen ki bir yeşili dolamışsın boynuna;
sokağın ortasında sarmaşıklı bir peri gibi,
tarih kadar yorgun ama Bizans gibi nemli.
Pasıdır yüzyılların resmi,
ışık olur çoğaltır yeşili;
bir peri tacı gibi asılır,
arkada saklı boğazın koynuna serili.
Ama evler küskün —
kapalıdır yüzleri, dargın, hayata;
ve ancak sen koyarsın,
koca bir mabedi, hatırla!
Dar sokaktan ufka kaçan perspektifin ucuna.

Biliyorsun Aziz İstanbul!
Kim geçtiyse sokaklarından,
sana bir cümle ekledi.
Yeşil bir şiir güftesinde,
Ayasofya hep inledi.
Üstünde yeşil periler dolaşır,
altında asırlık melodi;
yanında gün ışıkları salınır,
kandil olmuş gökyüzü renkli;
İmparatorlukların uykusu
en derinde, karanlıkta uyur ebedi.

Altın bir nehir gibisin Ey Şehr’i yar!
perinin asasından süzülü,
Zamanın damarı sende gezer,
yeri, göğü, dünü, bugünü.
Uzun bir masalın aynasısın;
baktırırsın uygarlıklara, üstü örtülü.
Çağları değiştirirsin, asırları uyutur;
büyütürsün nesilleri — (durma) yürü!
Fetihlerin kifayetini ödeten
bir şuurda, yatan imansın;
boğazında düğümlenen rüyaların
kaçtığı, son sığınaksın.

Sen yürü İstanbul;
yürü, sokaklarını kedili periler açsın,
Tarih esini şahlansın!
Yürü ki insanlık
iki yakasında yedi cennet açan
yeşil süslü sokağında uyansın…

kAD’r+