Bir Şairin Yalnızlığına Düşüyorum

Bir Şairin yalnızlığına Düşüyorum

Şairler yalnızdır bilirim, bilirim şiirler örter üstüne
İlham barındırır, yüreğinin renkli odalarında
Aforizmalar yırtar, felsefeyi büyütür avuçlarında
Derin kâfiyeler içer, uyak uyum içinde
Bir şairin yalnızlığına düşüyorum, hece hece

Bir şairin yalnızlığına düşüyorum, hece hece
Yer yüzü kıyametin yüzü olmuş sanki
Dünyanın altında kalmış can çekişiyorum
Yaşıyorum, yaşıyorum yaşamak buysa eğer Hemde ölümün kollarında asılı bir halde

Bir şairin yalnızlığına düşüyorum, hece hece
Yönü belli olmayan; yakan, kavuran, savuran
Benliğimi ele alan bu tarifsiz duygunun
Bu iç acıtan ve öldüresiye huzursuz eden
Yüzü yabancı karanlığın adı sen olma, olma

Bir şairin yalnızlığına düşüyorum, hece hece
Belirsizliğin, çaresizliğini örtmüş üstüne
Dikenleri yutmuş gülleri solmuş bahçede
Ne arılar konmuş bal dudak kıvrımına
Ne kelebekler uçmuş siyah saç uçlarına

Bir şairin yalnızlığına düşüyorum, hece hece
Bir mutsuzluk yumağı ateşi içerisinde
Çayır çayır yandığım ve harlandığım
İçimde büyüyen bu acının adı sen olma
Sen olma beni yokluğuyla sınayan
Sen olma, sen olma
Ne olur, ne olur sen olma
Tarih: 18 Haziran 2025