Kalemi kırılmış sayfası yırtık,
Bir şair ağlıyor sultan şehirde.
Ne sitem ne hüzün yazmıyor artık,
Bir şair ağlıyor sultan şehirde.
Mısralar perişan heceler kayıp,
Çektiği acıyı kaderden sayıp,
Giden sevgiliye elveda deyip,
Bir şair ağlıyor sultan şehirde.
Bütün duvarları üstüne yıkıp,
Keşmekeş mazinin ardından bakıp,
Yaşlı bir çınarın dibine çöküp,
Bir şair ağlıyor sultan şehirde.
Her kesten saklayıp telaşlarını,
Açıp yaradana avuçlarını,
Yağmura bırakıp gözyaşlarını,
Bir şair ağlıyor sultan şehirde.
Cellada emanet edip düşünü,
Bırakıp yastığa garip başını,
Sonunda çatlatıp sabır taşını,
Bir şair ağlıyor sultan şehirde.
Kayıt Tarihi : 22.4.2013 23:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!