Güneş neden bu denli sıcak
Yaklaşsa bizi kasıp kavuracak
Uzaklaşarak bizi soğukluğa birakacak.
Bir santimi bile bu kadar fark yaratacak
Yokluğu ile varlığı arasında bu denli kalınacak
Biliyorum hala ben kokuyor düşlerin
Beni sevmek de benden nefret etmekte en büyük isteğin
Farkındayım dört mevsimin bir gününde bahar yaşamak istersin
Ama üzgünüm sen benim Esirimsin !
Benden Geçemezsin...
İliklerime kadar ısınıyorum
Tebessüm eden bir yürekle...
Gelen sonbaharın gözlerindeki yaşı silercesine,
Üzerimdeki hüznü çekercesine,
Değiyor ellerim mevsimlere
Bulutu arıyor gözlerim,ayaklarım değerken yere
Mevsimlerden baharın ilki
Ben ise sonbaharı yaşıyorum
Gözlerim buğulanmış
Doğa harikası tüm çiçekler soluyor
Bende onlarla birlikte soluyorum
Tüm canlı varlıklar yaşarken
O kadar kızgınım ki her şeye
Her daim alacaklı yüreğime
Belki de içimdeki benliğime
Bilemiyorum öfkem kime?
Dağ gibi büyüyor öfkem
Biz insanlar hicbir şeyin değerini bilmeyiz.Aldığımız nefesin aslında bize verilen bir hediye olduğunun farkına bile varmayız.Yaşarız öyle hayati her şey böyle olması gerekiyormuş gibi.Ne çok yanılgı içerisine girmişiz böyle .Her şeyi o kadar sahiplenmişiz ki her şey bize ait onu bizden kimse almaz düşüncesine köru körüne bağlanmışız bu fikre.Herkesin kaf dağında görmesi kendini ,ne kadar da bencilestirmis kişiyi..Yarına çıkacağımizin garantisi olmayan hayat için alarm kurmuşuz sabaha.Baksanıza insanoğluna ne kadar da emin yarına çıkacağına..
Çok garip insanoğlu düşmedikçe düşenlerin halinden anlamaz,kendi başına bir şey gelmediği sürece hayat tozpembedir onun için.Oysa önemli olan düşmeden de karşısındakini kaldırabilmek değil mi?Bana dokunmayan yılan bin yasasın düşüncesi de nedir?Denilmemis miydi komsusu açken tok yatan bizden değildir diye?Ne cabuk unuttu bunu insanoğlu !Sormaz oldu hal hatır,umursamaz oldu ,göz yumdu haksızlıklara.Unutmuş muydu acaba bugün hakini savunmazsan birinin yarin hakkini savunacak bir kişi nerden bulacak kendini bilmiş sözde erkisi!Hayat bize oyun oynuyor da nedir?Hayat sunduğu şekliyle almayan kişi,planladığın gibi olmayınca mı oyun oynadı sana?Değer bilmez oldu kendini bilmiş her kişi ,aldanmış vaat edilen her güzel şeye. İnanmış bu hayatin belki hep boyle gideceğine .Düşünmez olmuş ilerisini .Kaderi unutmuş ,küçük dagLri ben yarattim misali...Sonra hayat bizi sevdiklerinizle sınamış.Bu sınav insan için en agir sınavmış.Her gün bağlanmışız sevdiklerimize.Odumuz kopmuş bir yerine zarar gelecek diye.Gün geçmiş daha çok bağlanmışız birbirimize ,ayrılmak zor olmuş her geçen saniye.Oysa ölüm denen gerçeği unutmuşuz belkide..Her canlı olumu tadacaktır sözünü öylesine sanmışız belli.Ölümsüz zannetmişiz kendimizi ve sevdiklerimizi...Hatırlatmış Yaradan unutturmamis kendini.Sınamış bizi sevdiklerimizle.Dert vermiş ,hastalık vermiş sevdiklerimize.Bize ise bunları görecek fakat elimizden bir şey gelmeyecek bir sınav vermiş.Kısacası boyle hatırlatmış kendini.Küçük dağları yarattım misali kişileri olaylar karşısında nasıl da acizlestigini göstermiş.Belki de suç bizdeydi Allah 'in yarattığı ,onun can verdiğine ne kadar çok baglanmistik öyle .Ondan gelip ona gidecegimizi unutmuştuk belki de ...Hayat bize oyun oynamamış kendini bilmez kişi!Her şeyi baştan sunmuş önüne ,inanmamış aldırmamış ,hep dikine gitmişiz .Sanmışız ki değiştirebiliriz her şeyi.Yaradan vermiş cani ,zamanında alacağını da söylemiş bize .Peki bu sahiplenmislik nedir böyle?Anladım sonra aldigim her nefesin bana bahşedilen bir lütuf olduğunu Sarildim hayata dört elle
Her animi güzel geçirmek dileğiyle
Sevdiklerimi ise Allaha emanet edercesine yaşamalıydım bu hayati belki de .Tavsiyem şudur ki her kişiye.Dünyada sahip olduğun en değerli şey aldigin bir nefesten ibaret ötesi yok bu şeyin.Hayat aldığını geri vermiyor bunu bilmelisin.Nefes aldigin her saniyeni sevdiklerine vermelisin .İnan kalp kirmaya değmiyor hayat.Daha çok günler var önümüzde diyemezsin,sevdiğinin yarına çıkacağının garantisini sen bilemezsin.Bu yüzden insanoğlu değer bilmelisin ,çok değer bilmelisin .Zamanın da varken bunu hayata geçirmelisin .Aldigin her nefes için her saniye şükretmelisin.Bir dakikalık nefes için dünyayı verecek insan bilirim,bu yüzden aldigin nefesin kıymetini bilmelisin.Senin yerinde olmak isteyen o kadar insan var ki bunu bilmeli gece yatıp sabaha o güneşi görebiliyorsan senden şanslısı yok bu hayatta bir de sevdiklerin de yanındaysa....Velhasıl kelam Çok sevmelisin değer bilmelisin ...Sahip oldukların senin için bir mucize bunu bilip hergun şükretmelisin
Ne seni anlatacak bir siir bulabildim ne de şarkı
Ne adını söylüyor mevsimler ne de bir bahar ayı
Öyle bir yanmışım ki...
Ne Mecnun anlatır ne de Kerem bu acıyı...
Hangi doktora başvurduysam dindirmedi bu sancıyı
Deli yanımda halt etmiş,kaçırmışım aklımı
Biliyor musun rüzgar?
Öylesine değildir hiçbir sevgi
Zaten öylesine yaşam olmaz ki...
İnsan ister yürekten sevmeyi,sevilmeyi
Lakin çıkar mı böyle biri?
Her şey geçer zamanla
Nasıl aldanır insan buna
Bugün kırdığın bir kalp
Tekrar çıkar mı karşına ?
Karşındaki melek mi?
Bir sevdalı buluta ıslanmıştı
Belediye Bankına oturmuş öylece kalakalmıştı
Bedeni üşümüş beyni yağmalanmıştı
Karışmıştı iyiyle kötü birbirine
Atılmıştı hayata insan niyetine
Kıyamıyordu insan bakmaya yeşil gözlerine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!