Bir Rüzgar Vurur Basmane’ye

Basmane’de bir sonbahar budanıyor,
kasten budanıyor,
turuncu rüzgarlar gözardı edilerek
çünkü serinlik
kendi adıyla çağrılmıyor dar sokaklarda,
gölgeleri iyice susmuş peronlarda
kimse saçlarından öpülmüyor,
aldıran olmuyor,
yokuş çıkarken titreyen ayaklara,
hayat bu işte,
hiç bir renk tutmuyor günlerin duruşunu,
hangi gövde, hangi sokağa yakışır bilemez insan.

Bavulları zor durumda kalmış
kadınlar görüyorum,
devrilmiş saçlarıyla geliyorlar
onların bavulları
tanıklarıdır Basmane hayatlarının,
sinemaların örümcekli duvarlarından
alkış sesleri geliyor hala
tren biletleri acılarla sarmaş dolaştır
peronda insanlar değil, acılar karşılıyor onları.
ve kuşlar çığlık çığlığadır
giden trenlerin ardından,
eskiden bir gün üç filme eşitti.