Bir Perdelik Oyun Şiiri - Abdurrahman Öz ...

İnsanoğlunun yaşama başlaması,
Doğması dünyaya,
Güneşin yeryüzüne doğması gibi.
Tan yerinin ağartısı,
Şafak vaktinin kızıllığı kadar güzel.
Pırıl pırıl, ışıl ışıl, tertemiz,
Neşe ve coşku vererek gönüllere.
Güneşli bir Nisan sabahı gibi.

Sonra hayat verir hayata insanoğlu.
Kendi öğleninde, yeni şafaklar söktürür,
Yeni güneşler doğurur dünyaya.
Yeni değerler katar, kendine ve yaşama.
Güneşin, öğle vaktine doğru toprağı ısıtarak,
Yeni filizler çıkarması ve olgunlaştırması gibi.

Daha sonra ölür insanoğlu.
Ölmez ama, ölür diyelim hadi.
Olgun buğdayın biçilmesi gibi,
Daha değerli hâle getirilmek için.
Veya, güneşin batması gibi.
Dünyanın diğer yüzüne doğarak,
Oralara hayat vermek için.

5.12.1997 – Saat: 01.00