Bir Paltoluk Can Şiiri - Melih Dere

Bir zavallının tekiyim,
Gölgemden bile kaçar oldum.
Nedir bu çile, çektiğim?
Hayat sanki koca bir boşluk!
Her nefeste biraz daha solgun...

Umutlarım birer birer kayıp gitti,
Ben seçmedim bu acıklı filmi.
Her geçen gün biraz daha bittim,
Solmuş bir yaprak misali yittim.

Öfke doldum, delirmek elimde değil!
Bulamam huzuru, gezsem de şehir şehir...

Gözlerim kan çanağı, geçmişi sorgular durur;
Tenim solgun bir yaprak gibi, rüzgarda savrulur durur.
Umut bir serap artık, çöllerde kaybolur.
Atacağım bir gün kendimi, satıp en değerli paltomu.

Yıllar oldu belki, dedim bu da geçer elbet;
Dostlar sordu: "Nedir derdin?" İyiyim der, gülümserdim.
Bilmezler ki ben, labirentin içindeki sessiz bir münzeviydim,
Ruhumun enkazı altında ezildi, benim kaderim.

Birkaç küfür savurdum haykırarak geçmişime,
Satırlar çare oldu yıllarca beklediğim sessizliğime.
Hayallerim vardı, yok oldu seçimlerimle;
Bilmezdim eskiden bunların olduğunu benim ellerimde.

Ne kördüm ne de şaşkın,
Sadece bihaberdim, bilmezdim aşkı.
Severdim eskiden yaşamı,
Artık olsam da biri saygın...
Biliyorum gecikti intiharım.