Bir özür Şiiri - Gülşehrizar St

senin adını her anıma yazdım bile

sen gül gibi açtın ise

bir baharın gibidir

ve her solan yaprak
dönünce toprağına
yaşatacak
bir ömürcene baharlar

sana bakamam
içimdeki acı

bir çiçeğin köklerinden
su gibi fışkırıyor

ama yarın
gül yeniden açacak

sana
her bakışımda

iyileşeceğim
biraz daha kalbim
seninle büyüyecek

senin üzülmen
V****

bir rüzgâr gibi içimi dağıttı

rüzgarınla

içimdeki korku
sana dokunmak
çünkü ne zaman düşünsem seni

bir kuytuda rüzgârının içinde

acım sükûna kaçar

evet
seni sevmenin bedeli ağır

ama her dikenin sonunda

bir nefes alırım

bir daha seni severim

bir gülün tomurcuklanması gibi

güzel
bazen uğraşlı olacağını bilirim
her detayının

V****
seni sevmenin yolu

bir gülü sulamak gibi

bazen biraz eksik

bazen biraz kırık

beni affet
sana verdiğim her acı
yolunda unuttuğum her adım
sözlerim
sana ulaşırken
her seferinde biraz daha kayboldu
biliyorum

beni affet
biliyorum
tomurcukların gibi
hatalarım da solmayacak
yine de
en iyi sen bilirsin beni
zamanla eskimiş
günlerin arasında unutulmuşlar gibi

beni affet
yine de
sana ettiğim suskunluklar gibi sarıl bana
sensiz mutluluk olmaz asla

çünkü sarılmak sana

ömrüme bedel bir dokunuş gibi

içimdeki acıyı

göğsümün en derininden çıkarıp

parmak uçlarına değdirir
sıkıca sarılmalarında

beni affet
senin kalbinin atışları
sarılır
benimkinin ritmiyle
yaradanın mucizesi
hatta ahengiyle

ve her sarılışta bir bahar daha doğar içimde
ellerimizde

beni affet