Bütün duygularımı vermek için sana,
Çıkardım seni bir nehir kıyısına.
Bir çiçek ilişti gözüme,
Tıpkı sendin, tıpkı ruhundu.
Almak istedim onu yanıma,
Böylece bir ömür benimle kalırdı.
Bencilliğim gözümü boyadı,
Unutmuştum, sen almıştın benden canımı.
Bu küçük çiçek de öyle yaptı,
Tekrar etti senin yaptıklarını.
Büyüledi beni zarafeti,
Yaklaştırdım ona kendimi,
Kökü yerinden çıktığı gibi çekti beni,
Boğuldum o koca ızdırap gerdabında.
Senin eline bıraktım seni.
Çiçeği sana fırlattım,
Ve bağırdım:
"Ne m'oubliez pas!"
Ne m'oubliez pas...
Kayıt Tarihi : 24.5.2025 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Beni unutma" (Forget-me-not / Ne m'oubliez pas) Bir Ortaçağ efsanesine göre, bir çift nehir kenarında yürüyüşe çıkar. Erkek, nehir kıyısındaki mavi çiçekleri koparırken suya düşer. Son anda sevdiğine çiçekleri uzatarak “Forget me not!” diye haykırır ve sulara kapılır. Bu yüzden bu çiçek, aşk uğruna fedakârlık ve unutulmama arzusu ile özdeşleşmiştir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!