Bir eski defter gibi kapanmışım,
Sayfalarım sararmış, kenarları buruşuk.
Ne zaman okusan, eksik bir harf çıkar,
Unutulmuş bir dize gibi kalmışım,
Bir zamanlar sevilen ama artık hatırlanmayan.
Sokaklar tanımıyor artık ayak izimi,
Kaldırımlar başka ayaklara alışmış.
Güneş bile yabancı bakıyor yüzüme,
Bir zamanlar altında saatlerce susardım,
Şimdi gölgem bile bana küsmüş.
Ne bir adım ileri ne bir adım geri
Bir anı gibi asılıyım havada.
Ne yaşayan gibiyim ne de tam ölmüş,
Uyurgezer bir hatırayım sadece,
Unutulmuş bir gülüşün eşiğinde.
Bir çocuk beni çizmiş tebeşirle sokağa,
Yağmur yağsa silinip gideceğim.
Kimse görmeyecek, kimse “burada biri vardı” demeyecek,
Yani aslında çoktan gitmişim ben,
Bu bir ben fark etmemişim.
Kayıt Tarihi : 8.5.2025 22:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!