Bir Olamayız Biz Şiiri - Uğur Akbulak

Bir olamayız biz !
Biz bir olursak;
Hakkari’de silahlar patlar,
Sınırlar kapatılır,
Düğünler kana bulanır,
Gerdeksiz geceden nice gelinler doğar...

Bir olamayız biz !
Biz bir olursak;
Deyrulzafaran’da ezan sesi yükselir,
Arami’ce yasaklanır,
Türk dil edebiyatı
Yeni bir kirli tarih ile yerini alır.
Süryaniler aşağılanır,
Manastırlar/mağaralaştırılır,
İsterse metropolitan bir şehrin göbeğinde olsun,
Yinede Meskun/mahal’in dışında kalır,
Yağmalaşrırılır ancak belki bi kaç taş-taş üstünde kalır...

Bir olamayız biz !
Biz bir olursak;
Kaçakçılıktan geçim sağlayanların ekmeği kesilir,
Sonra roboskide insanlar açlıktan değil-kurşundan ölür,
Koca-koca bedenler bir poşetle gömülür,
Bir aile yalnızca mezarlıktan ibaret olur,
Gülmek nedir unutulur,
Öyle allahsızca katledilişin acısı kalır.

Bir olamayız biz !
Biz bir olursak;
Şırnak’ta evler ateşe verilir,
Sokak aralarında
Taybet analar gibi günlerce soğuk bedenle yerde bekletilir,
Sorgusuz/sualsiz infazlar edilir,
ceset-ceset kimlik sorulur,
Ölen öldüde,
Ölmeyenleride yolda öldürmek için göçe mecbur tutulur,
Zaten vatansız/yurttaş yazılmış,
Üstüne birde hayın/vatandaş mührü yazılır,
Yok etmek için sebepmi gerek,
Siyah ten-kalın bitişik kaş
Ve Bozuk Türkçeyle pis Kürt diye-diye mezarlar kazınır.

Bir olamayız biz !
Biz bir olursak;
Ülke bölünür,
Silopi’de üç genç kadın sonsuzluğa ateş olur,
Sonra;
Ceylan ölür-Uğur ölür-hacı birlik ölür.

Bizi bir olamayız !
Biz bir olursak;
Ülke talan olur,
Bayrak yalan olur
Ölüm bize kalan olur...