Bir Nefes Şiiri - Orhan Samih Güllük

Söyleme Adımı Bir yabancı gibi anlat Günün birinde bir yerde Bir Hikayede Elini tuttuğun eli Baktığın gözlerdeki o hüzün bilemezsin Ve sana değdiğinde o acı hissi duyar Sana ilk geldiği günü hatırla Belkide bir gülün solduğu gündür İçinde açan karanfiller Onu o sevdaya inandır Zeynep'in Yusuf'u sevdiği gibi sev Züleyha gibi yan öyle sev Bir gün bir kızın olursa Adını biliyorsun Canım arkadaşım Zeynep diyince ağlarsa Çok seviyordur sendeki beni Sakın ellerini bırakma Kanser hastası bir kızın arkadaşına Bıraktığı o emanet Aslında sevdiği biriydi Cerrahpaşa'da son nefesini veren Zeynep Belkide hayatında her şeyini Paylaştığı yakın arkadaşı ayşe ye Ömrünce İçinde çıkamayacağı Çok zor bir durumda geçtiğini fedayla Başlayan bir yoldu İnsan hayatta gerçekten can dediği Arkadaşını bırakmadı Acı olanda buydu aslında Dinlediği şarkıyı içtiği suyu paylaşırda İnsan sevdasını nasıl paylaşır Son nefesinde yanında duran Ayşe O gün Zeyneple birlikte öldü belkide O zor hayatı çokça Hissetti omuzlarında Bu nasıl bir bir şeydir Allah’ım Ama çok sevdiği arkadaşına söz verdi İkisi de ...? Öldü o gün Ayşe'nin kim olduğunu biliyormuydu Yusuf Orhan samih güllük Bende kaldı adlı romanından Kısa bir kesit