Devrik bir cümlenin çaresizliğine ağladım zaman zaman
Üşüdüm gerçeklerin ayazında yol bilmez yolcu gibi
Ben bilirim diyenlere sattım fikrimin güllerini
Savurganlığına perde çekip hayatın
Yaşadım yaşamışlığımı bir daha
Ve hiçbir şey bilmeyen ben tükettim tükenmişliğimi çoktan
Bir nefeste hissettim ölümün en güzel bana gülümsediğini uzaktan.
Kerim Yavuz
Kayıt Tarihi : 29.7.2023 03:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!