Bir Neden Gerekmiyor Şiiri - Burak Güneş

ruhu çekiliyor insanın
bu hayatta ağladıkça
görmek istemez de bunları
hep söz eder ağladıkça.
bilmezdim kendimi büyüyünce anlıyorsun
bir şarapnel büyüklüğünde oturunca bu acı.
ruhum ince biliyorum,her gün onla savaşıyorsun
ummadığım insanlar belki bana duacı.
gördüğüm bir şiir,dönerken o sokaktaydı
aslında bir derdin elbet çözümü olmaktaydı.
hayallerin ağır gelirse bu kantara kendine bir sor
ölüm hakikatse,neden bir hayalim olmalıydı?
mevsimler değişir de anıların hep aklında
çocukken de üzgündün ve hiç olmadı halini soran.
üzülmeyi dilemedim bir kaderin gerçekleşmesiydi bu.
bir şairin elleriyle kendini öldürmesiydi bu!
...

örnek aldım kendime ne yaşadıysam bu hayatta
gerçekleri istemedim ki neden buradayım hala!
bir tebessüm veda etmek,bir konuşsa bu duvarlar.
kaç kere üstüme geldi,git dedim de duymadılar!